19 Паводле Іаана

1 Тады ўзяў Пiлат Іісуса i аддаў на бічаванне;
2 і воіны, сплёўшы вянец з церняў, усклалі Яму на галаву i ў адзежу пурпуровую апранулi Яго,
3 i гаварылi: радуйся, Цар Іудзейскі! I бiлi Яго па шчаках.
4 Пiлат выйшаў зноў i кажа iм: вось, я выводжу Яго да вас, каб вы ведалi, што я нiякай вiны ў Ім не знаходжу.
5 Тады выйшаў Іісус у цярновым вянцы і пурпуровай адзежы. I кажа iм Пiлат: вось Чалавек!
6 Калі ж убачылi Яго першасвятары i служыцелі, то пачалi крычаць, кажучы: Распнi, распнi Яго! Кажа iм Пiлат: вазьміце Яго вы i распніце, бо я не знаходжу ў Ім вiны.
7 Адказалi яму Іудзеі: мы закон маем, i па закону нашаму Ён павінен памерцi, таму што зрабiў Сябе Сынам Божым.
8 Калі пачуў Пiлат гэтае слова, то яшчэ больш спалохаўся,
9 і ўвайшоў у прэторыю зноў i кажа Іісусу: адкуль Ты? Іісус жа адказу не даў яму.
10 Тады кажа Яму Пiлат: мне Ты не гаворыш? хіба не ведаеш, што я маю ўладу распяць Цябе i маю ўладу адпусціць Цябе?
11 Адказаў Іісус: ты не меў бы нiякай улады нада Мною, калi б табе не было дадзена звыш; таму той, хто выдаў Мяне табе, большы грэх мае.
12 3 гэтага часу Пiлат шукаў, як адпусціць Яго. Іудзеі ж крычалi, кажучы: калi Яго адпусціш, ты не друг кесару; кожны, хто робiць сябе царом, праціўнік кесара.
13 Пiлат, пачуўшы гэтае слова, вывеў Іісуса i сеў на судзейскае ўзвышэнне на месцы, што называлася Лiфостратон, а па-яўрэйску Гаввафа.
14 Была ж пятнiца перад Пасхай, каля шостай гадзiны. I сказаў Пiлат Іудзеям: вось Цар ваш!
15 Але яны закрычалi: вазьмi, вазьмi, распні Яго! Кажа iм Пiлат:Цара вашага распяць? Адказалі першасвятары: няма ў нас цара, акрамя кесара.
“Каменны памост”.
16 Тады ён аддаў Яго ім на распяцце.І ўзялi Іісуса і павялi;
17 і, несучы крыж Свой, Ён выйшаў на месца, называнае Лобным, што па-яўрэйску называецца Галгофа,
18 дзе Яго распялі i з Ім двух iншых, з аднаго боку і з другога, а пасярэдзiне Іісуса.
19 І зрабіў надпіс Пiлат i змясцiў на крыжы. А было напiсана: Іісус Назаранiн, Цар Іудзейскі.
20 Гэты надпiс чыталi многiя з Іудзеяў, таму што блізка ад горада было тое месца, дзе быў распяты Іісус, а напiсана было па-яўрэйску, па-грэчаску, па-лацінску.
21 Казалi ж Пiлату першасвятары Іудзейскія: не пiшы: “Цар Іудзейскі”, а напiшы, што Ён казаў: “Я цар Іудзейскі”.
22 Адказаў Пiлат: што напiсаў я, тое напiсаў.
23 Воіны ж, калі распялi Іісуса, узялi адзенне Яго i раздзялiлi на чатыры часткi, кожнаму воіну частка, і хiтон; хiтон жа быў не шыты, а суцэльна тканы ад верху;
24 тады сказалi яны адзiн аднаму: не будзем разрываць яго, а кiнем на яго жэрабя, чый будзе. Так мела споўніцца Пiсанне, у якім сказана: “раздзялiлi адзенне Маё мiж сабою i пра вопратку Маю кiдалi жэрабя”. Воіны так i зрабілі.
25 Стаялi ж каля крыжа Іісусавага Мацi Яго i сястра Мацi Яго, Марыя Клеопава, i Марыя Магдалiна.
26 Іісус жа, убачыўшы Маці i вучня, які стаяў побач і якога Ён любiў, кажа Маці Сваёй: Жанчына, вось сын Твой.
27 Потым кажа вучню: вось Мацi твая. I з таго часу вучань ўзяў Яе да сябе.
28 Пасля гэтага Іісус, ведаючы, што ўсё ўжо здзейснілася, каб збылося Пiсанне, кажа: смагну.
29 Тут стаяла пасудзіна, поўная воцату. І воіны, напоўніўшы губку воцатам i насадзіўшы яе на сцябліну ісопу, паднеслi да Яго вуснаў;
30 і калі паспытаў Іісус воцату, Ён сказаў: здзейснілася! І, схiлiўшы галаву, аддаў дух.
31 А паколькі была пятнiца, то Іудзеі, каб не засталіся целы на крыжы ў суботу, — бо вялiкi дзень была тая субота, — прасiлi Пiлата, каб перабiць у iх голенi i зняць;
32 і вось прыйшлi воіны i ў першага перабiлi голенi, i ў другога, распятага з Ім;
33 прыйшоўшы ж да Іісуса, як убачылi, што Ён ужо памёр, то не перабiвалi ў Яго голеняў;
34 але адзiн з воінаў кап’ём працяў Яму бок, i адразу выцекла кроў i вада;
35 і той, хто бачыў, засведчыў, i сведчанне яго праўдзiвае; i ён ведае, што ісціну гаворыць, каб вы паверылi;
36 бо гэта сталася, каб споўнілася Пiсанне: “косць Яго не будзе паламана”;
37 яшчэ і ў другiм месцы Пiсанне гаворыць: “будуць глядзець на Таго, Каго працялі”.
38 Пасля гэтага Іосіф з Арымафеi, які быў вучнем Іісуса, але тайным з-за страху перад Іудзеямі, папрасiў Пiлата, каб узяць Цела Іісусава; i Пiлат дазволiў; тады прыйшоў ён i ўзяў Цела Іісусава.
39 Прыйшоў і Нiкадзім, які прыходзiў раней да Іісуса ўначы, i прынёс сумесь з смiрны i алою фунтаў каля ста.
40 Узялi яны Цела Іісусава i абвілi Яго палотнамі з духмянасцямі, як паводле звычаю хаваюць Іудзеі.
41 Быў жа на тым месцы, дзе Ён быў распяты, сад, i ў садзе магiла новая, у якой ніколі яшчэ нiхто не быў пакладзены; рымскі фунт роўны 314 грамам.
42 і там, з-за пятнiцы Іудзейскай, паколькі блізка была магiла, паклалi Іісуса.